کد مطلب:107110 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:154

[صفحه 759]

(هر كس از داشتن نیازی به نزد مومنی شكوه كند، چنان است كه شكوه ی آن را به خدا نموده است و هر كس نزد كافری گله كند، مثل آن است كه از خدا گله كرده است). گله ی مومن به مومن، كار بجایی است، زیرا نتیجه ی گله، كمك آن مومن است به رفع گرفتاری مورد نظر. و از مومن همین انتظار است برخلاف گله كردن نزد كافر. امام (ع) به مورد اول ترغیب فرموده است با تشبیه كردن شكوه ی نزد مومن به شكوه ی نزد خدا، و وجه شبه آن است كه مومن به منزله ی دوست خداست پس اگر در كاری كه مربوط به خداست به او شكایت شود، مثل آن است كه او را واسطه ی برآوردن گرفتاری خود نزد خدا قرار داده است، پس شكوه ی به مومن نظیر شكوه به خدا می باشد. و از مورد دوم برحذر داشته است با تشبیه نمودن آن به شكایت از خدا، وجه شبه آن است كه كافر دشمن خداست، پس هر كس كه نزد او شكوه می كند مثل آن است كه از خدا نزد دشمنش شكایت برده است.

صفحه 759.